در سال 1100 قبل از میلاد، چینی ها قبلاً از چترهایی استفاده کرده بودند که قبلاً برای نشان دادن هویت در آن زمان استفاده می شد. دنده از چوب بامبو یا چوب صندل ساخته شده و با چتری ساخته شده از برگ یا پر پوشیده شده است. کلمه "چتر" در قرن دوازدهم پس از میلاد در انگلیسی ظاهر شد. اروپا قبلا فقط چتر آفتابی داشت، اما در سال 1733، پاریسی ها از برزنت چتر می ساختند. در سال 1750، هانوی بریتانیایی پس از سفر به خارج از کشور، چتری را به لندن آورد که باعث ایجاد شور و هیجان شد.

در سال 1874 هاکس، یک کشو فلزی در منطقه دکا نزدیک گوش برف، دنده فولادی منحنی را به ثبت رساند. با این دنده، چتر را می توان سفت کرد و از آن زمان به یک ابزار بارانی رایج برای آقایان بریتانیایی تبدیل شده است. در سال 1930، برلینر هاوپت چتر تلسکوپی را اختراع کرد. برخی از افراد در محافل دانشگاهی نیز می گویند که مردم چین چتر را در دوره سه پادشاهی در قرن چهارم پس از میلاد اختراع کردند.

چتر کودک گوشه گرد 50CMX6K دست باز TXU-142

صنعت کاغذ در سلسله تانگ بسیار توسعه یافته بود و کاغذ به طور گسترده در جامعه استفاده می شد. برخی از صنعتگران با استفاده از روغن تونگ روی کاغذ، چتر کاغذ روغنی ضد باران را به عنوان مکمل چتر لو (یعنی چتر پارچه ای لینگلو) می سازند. چه کسی می داند چقدر محبوب است. برای مدتی، منظره همه افراد چتر کاغذی زیر باران در همه جای چانگان دیده می شود. امپراتور Zhu Yuanzhang از سلسله مینگ به وضوح تصریح کرد که مردم عادی مجاز به استفاده از چتر Luo نیستند، بلکه فقط از چترهای کاغذی استفاده می کنند. مردم سلسله چینگ تعداد زیادی چتر پارچه ای سیاه را در گوانگدونگ، فوجیان و جاهای دیگر تولید کردند و در خارج از کشور فروختند.