پاراگلایدر دارای دسته مخصوصی است که با دسته معمولی متفاوت است. این یک نوع ورزش پروازی است که توسط گروهی از خلبانان فرانسوی که عاشق چتربازی و پرواز با هواپیما هستند اختراع شده است. در اروپا، آمریکا، ژاپن و سایر کشورها بسیار محبوب است. گردبادی هم آمد. برخلاف چتر نجات سنتی، پاراگلایدر یک ماشین پرنده است. حدود 20 سال پیش، Bédon کوهنورد فرانسوی که در شهر کوچک Chamonix در دامنه کوه های آلپ زندگی می کند، از چتر نجات مربعی استفاده کرد تا با موفقیت از کوه های آلپ به پایین کوه پرواز کند.

چتر فیبر کربنی 55CMX8K دست باز TXB-074

بسیاری از کوهنوردان از این الگو پیروی کرده و چتر نجات را بیشتر بهبود بخشیده اند و ویژگی های چتر نجات و گلایدر را برای ایجاد پاراگلایدری ایجاد کرده اند که از دامنه تپه بلند می شود و می تواند آزادانه در هوا پرواز کند. در سال 1984، روتر فیلون، کوهنورد فرانسوی با موفقیت از مونت بلان در کوه های آلپ پرواز کرد، که پاراگلایدر را به شهرت رساند و به سرعت در سراسر جهان محبوب شد. امروزه صدها هزار پاراگلایدر در سراسر جهان وجود دارد. خود پاراگلایدر قدرتی ندارد. دلیل اینکه چتر می تواند پرواز کند این است که توسط خلبان کنترل می شود و با ویژگی های مختلف جو (آیرودینامیک) ترکیب می شود، به جز شکل خاص چتر در هنگام پر شدن از هوا (بال های پرواز).

یک چتر نجات سنتی، یعنی یک چتر عمومی، فقط می تواند مقاومت نزولی در هوا ایجاد کند، اما هیچ بالابری ندارد، در حالی که یک پاراگلایدر در حین پرواز در هوا، سرعت و بالابر ایجاد می کند و سرعت و بالابر آن بسیار بیشتر از مقاومت آن است. زیرا از نظر ساختار لایه داخلی چتر پاراگلایدر مجهز به ایربگ است. قبل از پر شدن از هوا، پاراگلایدر هیچ لبه و گوشه قابل توجهی ندارد. هنگامی که لایه داخلی کیسه های هوا با هوا پر شد، لبه ها و گوشه ها در جلوی پاراگلایدر ظاهر می شوند. به این ترتیب وقتی پاراگلایدر در هوا پرواز می کند، جریان هوای مخالف از سطح بال بالا و پایین کشیده می شود تا جریان یابد، مقاومت به موازات نیروی باد حریف است و وزن با هوای بالای بال ترکیب می شود. پاراگلایدر را با سرعت به جلو حرکت دهید.